زنده نگاه داشتن عاشورا: بر اساس شواهد تاریخى، شاید در عالم انسانیت هیچ حادثه اى نبوده است که پس از گذشت قرن ها همچنان یاد و خاطره آن در میان مردم آن چنان زنده باشد که گویا حادثه اى است که به تازگى اتفاق افتاده و مردم تحت تأثیر آثار آن هستند. ما نظیر چنین واقعه اى را در تاریخ هیچ مذهب و ملتى و در هیچ کشور و جامعه اى سراغ نداریم. البته جریاناتى وجود دارند که پس از هزاران سال یادى از آنها باقى مانده است و براى بزرگداشت آنها کارهایى انجام مى شود، اما تنها خاطره اى بسیار کمرنگ است که تأثیر چندانى در زندگى مردم ندارد. اما حادثه شهادت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) به گونه اى است که گویا هر سال تازه تر و تأثیر آن در جامعه بیشتر مى شود. سزاوار است که پیرامون حادثه اى با چنین ویژگى که داراى ابعاد مختلفى است، بحثهاى فراوانى انجام شود و الحمدللّه در کشور ما مردم عزیز، شریف، قدردان و علاقه مند به اهل بیت(علیهم السلام) از هیچ تلاشى در این راه فروگذارى نمى کنند و این توفیق نصیب آنها شده است که هر سال در ایام محرم به بهترین صورت ممکن به عزادارى و اظهار ارادت به پیشگاه حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) بپردازند.

ما دعا مى کنیم خداى متعال این عزیزان و این جوانان را که عاشق حضرت سیدالشهدا(علیه السلام)هستند از همه آفات و بلیات حفظ فرماید، بر ایمان و عشق آنها نسبت به امام حسین(علیه السلام)بیافزاید و هیچگاه این افتخار را از ملت ما و به خصوص از جوانان عزیز ما سلب نفرماید.

هر یک از مردم خوب ما، به گونه اى در راه بزرگداشت قیام عاشورا زحمتهایى متحمل مى شوند. بعضى مرثیه خوانى مى کنند، بعض دیگر به سینه زنى و زنجیرزنى مى پردازند، برخى نیز مراسم دیگرى از قبیل تعزیه برگزار مى کنند و هر یک به صورتى به اظهار ارادت به حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) مى پردازند. خداوند متعال به همه آنها اجرى که لایق کرَم اوست مرحمت فرماید. افرادى مانند بنده هم باید به صورت دیگرى وظیفه خود را در قبال امام حسین(علیه السلام) انجام دهیم و مراتب ارادت خود را نسبت به حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) ابراز کنیم. آنچه از ما ساخته است این است که واقعه عاشورا را بیشتر تحلیل کرده سعى کنیم از جوانب مختلف این داستان براى زندگى خود استفاده کنیم. چون، هر چند حوادث تاریخى به طور دقیق تکرار نمى شود، اما همچنان که در جامعه شناسى ثابت شده است، جهات مشترک زیادى میان حوادث مشابه وجود دارد و از حوادث گذشته تاریخ به نحوى مى توان براى جوامع دیگر استفاده کرد. قرآن کریم هم به این مطلب اشاره کرده و پس از نقل داستان اقوام گذشته، مى فرماید: «لقد کان فى قصصهم عبرة لاولى الالباب»¹. قرآن کریم پس از ذکر داستان هاى انبیاء و اقوام گذشته مى فرماید: ما این داستان ها را نقل مى کنیم که شما از آنها براى زندگى خود استفاده کنید و از آنها عبرت بگیرید. یعنى بررسى کنید که چه نکات مثبتى در کار مردم آن زمان وجود داشته است، شما هم آن را یاد بگیرید و در خود تقویت کنید. همچنین نقاط ضعف آنها را دریابید و سعى کنید آنها را تکرار نکنید.

عظمت داستان عاشورا چنین اقتضا مى کند که پیرامون آن بررسى هاى فراوانى انجام شود; زیرا با وجود این که خاطره این واقعه طى 1400 سال به بهترین صورت زنده مانده و هنوز منشأ اثرهاى فراوانى است، اما در مورد آن، سؤالات و نقاط مبهم زیادى نیز به خصوص براى نوجوانان و جوانان که فرصت زیادى براى مطالعه تاریخ یا بحث هاى مربوط به آن ندارند وجود دارد. این عزیزان به طور اجمال مطالبى از اصل داستان در مجالس عزادارى و یا در نوحه ها و مراثى شنیده اند اما در ذهن کاوشگر و پرسشگر جوانان ما سؤالاتى در مورد این وقایع مطرح مى شود که علاقه دارند آنها را بیشتر تحلیل کنند تا پاسخ سؤال خود را بیابند. اتفاقاً، اهمیت چنین بحث هایى کمتر از اهمیت اقامه مجالس عزادارى، اظهار ارادت و تقویت عواطف مذهبى نیست. چون در واقع شخصیت انسان از دو بخش اساسى تشکیل مى شود. بخشى مربوط به دانستنیها، شناخت ها، بینش ها و دانش هاست و بخش دیگر مربوط به احساس ها، عواطف، امیال، کشش ها و جاذبه هاست.

1. یوسف، 111.